เหงาๆ อยากมีเพื่อนคุย อยากระบายกับใครสักคน เบื่อการใช้ชีวิต

วันพุธที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2559

เหงาๆ อยากมีเพื่อนคุย อยากระบายกับใครสักคน เบื่อการใช้ชีวิต ทักมาได้ที่ facebook ค้นหาชื่อ ท้องฟ้า สึคราม แล้วเจอกันนะครับ

ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข

ตราบใดที่เรายังสามารถที่จะรู้สึกได้ ไม่ได้เป็นเจ้าชายหรือเจ้าหญิงนิทรา ตราบนั้นเรายังมีความรู้สึกอยากมีชีวิตที่มีความสุข มีความ

สุขกับครอบครัว มีความสุขกับเพื่อน มีความสุขกับหน้าที่การงาน เฉพาะอย่างยิ่งมีความสุขกับตัวตน ไม่มีใครสักคนรวมทั้งผมด้วย

อยากเจ็บปวดและใจมีทุกข์ พวกเราต้องใช้จ่ายเป็นเงินไม่ใช่น้อยที่จะหาแลกซื้อในสิ่งที่เราคิดว่าจะให้ความสุขได้ บางครั้งเราคง

แปลกใจที่เราลงทุนลงแรงอย่างมากมายกับงานบางอย่าง เดินทางไปบางแห่ง ไขว่คว้าหาสิ่งนั้นสิ่งนี้โดยคิดว่าจะทำให้เกิดความสุข

ขึ้นได้ แต่เราก็ต้องผิดหวังเพราะลึกๆ ภายในปฏิเสธว่าไม่ใช่ เราพบว่าเป็นเพียงสิ่งที่สร้างความตื่นเต้นกับสิ่งแปลกใหม่ ให้ความ

เพลิดเพลินและความสนุกชั่วขณะ และแล้วเราก็เบื่อมัน

เราวิ่งตามหาความสุขเหมือนคนวิ่งตามเงาของตนเอง เพราะดูเหมือนมันจะอยู่ใกล้แค่เอื้อมแต่ก็จับมันไม่ได้ ฉะนั้นเราจะต้องไม่

เข้าใจผิดว่าความสงบ ความเพลิดเพลิน ความสนุกรื่นเริงกับความสุขเป็นเรื่องเดียวกัน

เพราะความสุขแห่งใจมีคุณค่าเป็นที่ปรารถนายิ่งนัก เป็นเหตุให้คนหัวใสบางคนพยายามผลิตสิ่งประดิษฐ์ ผลิตสินค้าและยานานา

ชนิด และอ้างสรรพคุณว่ามันจะให้ความสุข ดังนั้นสินค้าชนิดนั้นจึงทำเงินได้เป็นกอบเป็นกำ แต่ที่ร้ายแรงกว่านั้นมีคนผลิตยาเสพติด

หลายรูปแบบ ทั้งยากล่อมประสาท ยากดประสาท เมื่อเสพแล้วมันไปทำปฏิกิริยากับปลายประสาทสร้างความรู้สึกเหมือนมีความสุข

จนเป็นเหตุให้หลายคนติดยาเสพติด

เราสามารถมีความสุขได้ แต่ความสุขที่ผมพูดนี้ไม่ใช่ความสุขที่ปลอดจาก

อุปสรรคปัญหาต่างๆ ในชีวิต เราสามารถมีความสุขได้ภาย

ใต้เงาของปัจจัยต่างๆ ที่ก่อให้เกิดทุกข์

เราจะใช้ชีวิตอย่างไรให้มีความสุขภายใต้เงาแห่งทุกข์ในโลกเรานี้ ประการแรกเราจะต้องตัดสินใจเลือกเส้นทางที่ชอบธรรม ตั้งใจ และ

เพียรพยายามที่จะดำเนินชีวิตในกรอบของความถูกต้อง ไม่ฝืนมโนธรรม ไม่ทำในสิ่งที่ขัดกับหลักธรรม ไม่มีใครที่ใช้ชีวิตฝืนมโนธรรม

และทำผิดศีลธรรมจะมีความสุขได้ คนคดโกง คนทำผิดประเวณี คนอกตัญญู คนไม่สัตย์ซื่อ คนโลภ คนมุสา ฯลฯ คนเหล่านี้ไม่รู้เลย

ว่า ความสุขคืออะไร นอกจากจะใช้ชีวิตอย่างถูกต้องแล้วการใช้ชีวิตที่คิดเห็นแก่ประโยชน์แห่งตนฝ่ายเดียว ไม่คิดถึงประโยชน์ของผู้

อื่นเลย คนที่เห็นแก่ประโยชน์แห่งตนเป็นที่ตั้ง เขาจะไม่สนใจแม้ว่าประโยชน์

ของเขามาจากการสูญเสียและเจ็บปวดของผู้อื่น ผู้ที่มี

ความสุขเขายอมให้ตัวเองเจ็บปวด เพื่อทำให้คนบางคนมีความสุข ฉะนั้นจึง

ไม่แปลกอะไรที่มีคนยอมสละความสุขของตนเพื่อ

ประโยชน์สุขของสังคมที่ด้อยโอกาส การมีชีวิตที่ยอมให้ย่อมให้ความสุข

มากกว่าชีวิตที่คอยรับตลอดเวลา ผู้ที่ทำให้ผู้อื่นมีความสุข

คือ บุคคลที่มีความสุขแท้จริง คำถามคงเกิดขึ้นว่า เป็นไปได้หรือที่คนเราจะมีชีวิตมีความสุขดังกล่าวได้

ค้นหาบล็อกนี้

โลกนี้กว้าง กว่าทีเราคิด